Black Eagles U10 – BCOirschot U 10 = 82 – 3

Voordat we vertrokken was er verwarring, waar was Tijn? Achteraf bleek dat Tijn bij de Kemmer stond i.p.v. de parkeerplaats bij St. Joris. Gelukkig kwam hij toch nog op tijd in Rosmalen.
Vandaag zouden we een sterke tegenstander krijgen, gezien de stand, de koploper. Het werd een eenrichtingsverkeer. Vanaf de start werd er continue pressing gespeeld door Rosmalen. We liepen ons eigen vast, te lang zelf doordribbelen i.p.v. de bal over te spelen naar je teamgenootje. Afspraken wie wie zou verdedigen werden niet helemaal uitgevoerd en de tegenstander wist daar goed gebruik van te maken. De emoties liepen hoog op. Speler nummer 4 van Black Eagles gebruikte erg vaak zijn handen, vuisten en ellebogen maar werd daar niet voor gefloten ook niet na meerdere malen op geattendeerd te zijn. Wij konden hier niet mee omgaan. Verliezen hoort bij sporten en dat is iets wat sommige spelertjes nog moeten leren. Niet verdrietig, boos of nutteloos worden maar gewoon je best blijven doen. Gelukkig hebben we toch 3 punten kunnen maken, Giel vanuit een vrije worp (een fikse tik op zijn hand) en Cas. Wat wel erg jammer is dat we een tegenstander hadden, die niet zo sportief was als de andere tegenstanders waar we in het verleden tegen gespeeld hebben: continue pressen, veel lichamelijk contact en niet voluit terugtrekken (pas nadat wij er om vroegen en nadat de score al ver boven de 30 punten verschil was) zoals wij deden tegen Almonte en eindscore boven de vijftig punten verschil noteren, het leek bijna op vernederen terwijl je elkaar (tegenstanders) nodig hebt om de sport te kunnen uitoefenen. Kinderen kun je dat niet kwalijk nemen, maar vanuit coaching wel. Nogmaals jammer, eigenlijk Black Eagles onwaardig. Speler van de week was Bas van Riel, de vorige wedstrijden scoorde Bas erg veel en tegen Rosmalen liet hij zien dat hij onverstoorbaar is en zijn best blijft doen. Bas, goed gedaan! Nicolette, bedankt dat je de coaching halverwege overgenomen hebt (wedstrijdverplichting bij de heren). Na afloop werden de spelers verblijd met frikadellen door de vader van Tijn, de reden waarom kun je wel raden als je het eerste stukje van het wedstrijdverslag hebt gelezen.

We weten nu wat verliezen is, hoofdjes omhoog en op naar de volgende (ook een zware) wedstrijd.

Erik Nijhuis

Ga terug